Aan tafel

Even terug in de tijd. In de zomer van 1994 genoten mijn vrouw en ik van een heerlijke culinaire avond op het terras van een kleine brasserie in de buurt van Aix en Provence. Toen ik wilde afrekenen met mijn creditcard kwam de gastvrouw met een ‘nouveauté’ aanzetten. Een apparaat dat leek op een flink uit de kluiten gewassen calculator. Mijn kaart werd door de magneetstriplezer gehaald en het printgeluid dat vervolgens werd geproduceerd overstemde zelfs het hoge getjilp van de krekels. Met mijn handtekening bezegelde ik mijn betaling op de geprinte nota. Al met al was het een heerlijke avond met een komisch einde. We hebben het er nog wel eens over.

“Alles klopte weer, zelfs het ratelende pin-apparaat ‘avant la lettre’. Met het verschil, dat zij ons herkende.”

Irritatie

Vaak denk ik aan die bewuste avond in de Provence als ik in een Nederlands restaurant eet. Het zal u ook bekend zijn dat in veel restaurants, ook in de betere, het gastvrijheidsdoek langzaam dichtvalt wanneer je halverwege het hoofdgerecht bent. De aandacht van de zwarte brigade verslapt, wat ook zijn irritatie geeft als je eenmaal wilt betalen. Want het duurt veelal lang voordat je de rekening krijgt en bij het inkijken van de rekening is de gastheer of –vrouw veelal alweer gevlogen. Dan mag je wachten tot iemand weer naar je tafel komt om af te rekenen.

In de file

Omdat ook creditcards een pincode hebben, word je als gast verzocht mee te lopen naar het pin-apparaat, veelal opgesteld bij de kassa ergens bij de bar of in een hoekje bij de keuken. Als je eenmaal braaf bent meegelopen, mag je ook nog eens hopen dat je niet in een file belandt met andere pin-betalende gasten. In het display van de kassa kun je dan fijn meekijken hoeveel anderen dienen af te rekenen. En hoor je soms vanuit het gemompel van iemand voor je, welke fooi hij of zij wil betalen.

Onvergetelijke indruk

Steeds heb ik weer die gastvrouw uit die kleine brasserie in de Provence in gedachten. Zij bracht de rekening en kwam een paar seconden later terug om bij ons aan tafel af te rekenen met een mobiel pin-apparaat. Ik voelde mij op en top een gast.

Voordat wij weer vertrokken naar Nederland hebben wij nogmaals in die brasserie gegeten. En alles klopte weer, zelfs het ratelende pin-apparaat ‘avant la lettre’. Met het verschil, dat zij ons herkende. Een op en top gastvrouw met een gepassioneerde brigade in een eenvoudige brasserie. Het is nu bijna 20 jaar geleden, en ik heb het er nog over.

Ook een onvergetelijke indruk achterlaten bij uw gasten? Neem contact met ons op.

Met gastvrije groet,

Robert Bosma

This post is also available in: English