Gepaste (schijn)veiligheid

Net terug van een heerlijke relaxte vakantie in Frankrijk. Ook wel weer spannend, want hoe gaat men daar om met corona? En stel dat er een lockdown komt?

Mondkapje

Natuurlijk hadden we ons van te voren op de hoogte gesteld over het hoe en wat in de landen die wij aan zouden doen tijdens onze reis. Dat waren er slechts drie: België, Luxemburg en Frankrijk. Eenmaal de Belgische grens over is het dragen van een mondkapje verplicht, overal waar je een gesloten ruimte binnen treedt.

In een brandend huis ga je ook niet met z’n allen nog even lekker een sigaret opsteken, omdat je dat zo gewend bent.

Wennen

Ik draag nooit een mondkapje, dus was het even wennen om die voor de eerste keer voor te hebben. Ook met de steeds hoger oplopende temperaturen. Maar het viel mij op dat iedereen bijna achteloos een mondkapje bij zich droeg. Soms losjes om de pols, of onder de kin. Om ‘m over de mond en neus te plaatsen bij het binnentreden van een ruimte. Dus ik dacht, als zij dat zo relaxed kunnen, dan kan ik dat ook.

Schijnveiligheid

De discussie over de functie van niet medische mondkapjes zijn bekend. Een wetenschapper formuleerde het als volgt: ‘Het is als jezelf beschermen tegen muggen met kippengaas’. Om die reden zou ik op Nederlandse wijze recalcitrant kunnen zijn en mij beroepen op mijn vrijheid en een ieder laten weten dat ik het kaas niet van mijn brood laat eten, om vervolgens mijn mondkapje aan de wilgen te hangen. Maar iets hield mij tegen.

Verplicht

Sowieso staat buiten bij iedere ingang aangegeven dat het dragen van een mondkapje verplicht is. Dan heb je simpelweg de keuze ergens wel of niet naar binnen te gaan. Maar ja, om nou de hele vakantie geen boodschappen te doen of na het tanken van je auto te besluiten niet te betalen, dat is ook zo wat.

Hoffelijke houding

Wat mij extra uitnodigde om het mondkapje juist wel op te doen was de relaxte en haast hoffelijke houding van de mensen tot elkaar. Het leek wel alsof de gedeeltelijke gezichtsbedekking ervoor zorgde dat men meer afstand van elkaar hield, op een ontspannen manier. Jong en oud hielden zich keurig aan de regels.

Omdat een ieder met name is aangewezen op oogcontact, leek het wel of men extra moeite deed om elkaar te willen begrijpen.

De keerzijde

Ik begrijp heel goed dat ik dit makkelijk kan schrijven vanuit het oogpunt van een toerist en consument. Eenmaal buiten is het weer heerlijk om vrij te kunnen ademen. Of bij het plaatsnemen aan een restauranttafel het mondkapje weer af te kunnen doen.

De keerzijde is dat medewerkers de hele dag zo’n ding moeten dragen. Ongeacht hoe warm het is. Ook het verbaal communiceren is niet echt handig met zo’n mondbedekking voor. En men hield zich kranig.

Maar toch. Tijdens deze ongewisse periode is het zaak om gepaste afstand tot elkaar te bewaren. En dat is voor ons als sociale dieren, nog niet zo makkelijk.

De jeugd

Corona is voor iedereen een klap in het gezicht. Met name voor diegenen die hun dierbaren verloren hebben.

De jeugd die van hun ontwikkelingsvrijheid moet profiteren wordt tijdens deze periode kort gehouden. De meeste merken dat tijdens en na hun opleiding bijvoorbeeld. Examenfeestjes en introductieweken krijgen een aangepaste of helemaal geen invulling. Maar ook het bij elkaar samenkomen is aan regels gebonden. 1,5 meter afstand van elkaar houden is nog steeds het devies.

Brandend huis

Maar dat is niet voor niets. We moeten allemaal ons steentje bijdragen om de situatie gekanteld te krijgen naar normaal. In een brandend huis wil je ook het liefst zo snel mogelijk het vuur doven en ga je niet met z’n allen nog even lekker een sigaret opsteken, omdat je dat zo gewend bent.

Op slot

Laat dus niet het virus als een smeulend vuur steeds weer oplaaien. Met het risico op nog meer besmettingen en een land dat serieus een brandhaard wordt en op slot gaat. Dat wil niemand.

Wellicht dat mondkapjes helpen om een signaal af te geven meer afstand van elkaar te houden. Totdat we het virus samen hebben gedoofd. Samen.

Met hoffelijke groet,

Robert Bosma